|
19. Niedziela zwykła (rok B)
1 Krl 19,4–8; Ef 4,30–5,2; J 6,41–51
Niedziela to czas powrotu do tego, co najważniejsze. Myślimy, że możemy chodzić tylko o powrót do Boga? Czym jest chrześcijaństwo, jeśli nastąpi to przy zakazie Stwórcy, a zapomnij o drugim człowieku, szczególnie tym dotyczącym? Logika Pana Boga idzie jednak w odwrotnym kierunku – „Skoro Mnie miłujesz, kochaj też bliźniego, bo przykazuję ci: czcij swojego ojca i matkę swoją, nie zabijaj, nie kradnij, nie mów godnego świadectwa…”. Kto nie miłuje brata, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi (1 J 4,20).
Niedziela więc to też czas powrotu do ludzi. Trzeba mieć dla nich czas – bezinteresownie – aby móc otrzymać im swoją miłość. Z niedzielnej Mszy płynie siła do tego, by nie zasmucać Ducha Świętego, i do tego, by nasza mowa była pełna szacunku dla innych ludzi. We naszych słowach słychać, kim jesteśmy. Usuńmy z naszego słownika gorycz, wrzaskliwość i znieważanie . Niedziela wspiera temu, aby pogłębić zdrowe więzy rodzinne i więzy przyjaźni przez życzliwe słowo.
|
