XIX Niedziela Zwykła

1 Krl 19,4–8; Ef 4,30–5,2; J 6,41–51

Niedziela to czas powrotu do tego, co najbardziej istotne. Myślimy może, że chodzi tylko o powrót do Boga? Czym byłoby chrześcijaństwo, gdyby ograniczyć je do przykazania miłości Stwórcy, a zapomnieć o drugim człowieku, zwłaszcza tym najbliższym? Logika Pana Boga idzie jednak w odwrotnym kierunku – „Skoro Mnie miłujesz, kochaj też bliźniego, bo przykazuję ci: czcij ojca swego i matkę swoją, nie zabijaj, nie kradnij, nie mów fałszywego świadectwa…”. Kto nie miłuje brata, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi (1 J 4,20).

Niedziela zatem to też czas powrotu do ludzi. Trzeba mieć dla nich czas – bezinteresownie – aby móc okazać im swoją miłość. Z niedzielnej Mszy płynie siła do tego, by nie zasmucać Ducha Świętego, i do tego, by nasza mowa była pełna szacunku dla innych ludzi. W naszych słowach słychać, kim jesteśmy. Usuńmy z naszego słownika gorycz, wrzaskliwość i znieważanie. Niedziela sprzyja temu, aby pogłębić zdrowe więzy rodzinne i więzy przyjaźni przez życzliwe słowo.

 Fragment książki "Słowo jest blisko ciebie. Refleksje wokół czytań liturgicznych"