Boże Ciało 2025

| Written by Super User | Print | Hits: 180

Boże ciało, powiadomienie o przekazaniu Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, to katolickie święto obchodzone w czwartek po oktawie Zesłania Ducha Świętego (Zielonych Świątkach). Jest to święto nakazane, co oznacza, że ​​jesteśmy udziałowcami, jesteśmy mszy świętej. Główna władza obchodowa jest z Najświętszym Sakramentem, gdy jednostka wyznaczyła swoją wolność i oddała cześć Chrystusowi przyjętemu w Eucharystii. 

Święto ma swoje korzenie w wizji św. Julianny z Cornillon, która domagała się kultu Najświętszego Sakramentu. Obchody te mają na celu uczczenie obecności Chrystusa w chlebie i winie, które w wierze katolickiej się Ciałem i Krwią Chrystusa. W Polsce Boże Ciało jest wolne od pracy. 

Boże Ciało to jedno z głównych świątobzonych w Kościele katolickim. Jest to celebra Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa – cudu przemiany konsekrowanego chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa.

 

Poniżej artykułu zastosowano galerię zdjęć z obchodów uroczystości Ciała i Krwi Chrystusa Pana w naszej parafii: 

 

Słów kilka o święcie Bożego Ciała

 

Boże Ciało to jedno z głównych świątobzonych w Kościele katolickim. Jest to celebra Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa – cudu przemiany konsekrowanego chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa. Święto eucharystyczne przypada w tym okresie zwyczajowo w Wielkim Czwartek, w czasie którego – zgodnie z tradycją ewangeliczną – Jezus po raz pierwszy pochodził z chleba i wina w swoim ciele i krwi.

znany jest od początku chrześcijaństwa, ale minęło tysiąclecie, zanim powstał kult i zadomowił się w Kościele katolickim. Zwyczaj obchodzenia świąt Bożego Narodzenia jest datowany na XIII w., kiedy to na Soborze laterańskim IV (1215) dogmat o transsubstancji, czyli przemianie pojęcia chleba i wina w ciele i krew z nazwami ich naturalnych, takich jak smak, wygląd, forma itp. wpływ na filozofię grecką i przestrzeganie scholastycznej w teologii Kościoła zachodniego. Bezpośrednio gniazdko, które istnieje, jakie są inne przeorysza zgromadzenia augustianek w Mont Cornillon koło Liege, wówczas szesnastoletnia dziewczyna (później bł. Julianny z Cornillon). Źródło pochodzenia, źródło do miejsca około 1207 r. Zgodnie z tradycją hagiograficzną dopiero później, w 1245 r., św. Juliannie ukazać miał się Chrystus, który w świetleniu domagał się ustanowienia świąt Eucharystii na pierwszy czwartek po święcie Trójcy Przenajświętszej. Po tych zdarzeniach, bp Robert ustanowił w 1246 r. święto Bożego Ciała, najpierw dla diecezji Liege. On też poprowadził pierwszą procesję ulicami miasta.

Warto pamiętać, że Juliannę oskarżano o herezję, dlatego też o wydanie wyroku Bożego Ciała w diecezji Liege uznano za przedw użyciu i zaprzestano jego obchodów.

Do ostatecznego uznania świąt Bożego Narodzenia Ciała za ogólnokościelne Urbana IV, ale dopiero cud eucharystyczny, jaki miał miejsce w Bolsenie (w danychch prawnych) w 1263 r. W czasie jednego z mszy, podczas przemienienia, odprawiający kontroler został kontrolny, że z konsekrowanej hostii bezpośrednio na leżącej na strażniku korporał zaczynał spadać kropla krwi. Poplamiona krwią chusta została przeniesiona przez papieża, który w tym czasie przebywał w Orvieto w Umbrii. Urban IV relikwię w tamtejszej katedrze rozpoczęło starania nad ustanowieniem Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa dla całego Kościoła katolickiego. Stało się do 11 sierpnia 1264 r. na jego moc bulli  Transiturus de hoc Mundo .

 

W tym samym roku zmarłego, ao świątch Bożego Ciała zapomniano. Przypomniał o nim papież Klemens V dopiero w 1314 r., a istotne znaczenie zatwierdził Jana XXII, poprzez wykonanie bulli z 1264 r. do zbioru praw kanonicznych, tzw. Klementyn, i nadał postanowieniu Urbana IV moc przechowywaniacą. W 1389 r. Papież Urban VI był połączony z Najświętszego Ciała i Krwi w głównych świętach Kościoła.

W Polsce jako pierwszy w 1320 r. uciekamy do świętow diecezji krakowskiej bp Nankier. Wszystkie diecezje są uznane za jedyne synod gnieźnieński z 1420 r. Od końca XV w. przy okazji tego bezpłatnego udostępnienia jestestwo Najświętszym Sakramentem.

Od XVI w. w Kościele odbywa się czterdziestogodzinna adoracja Najświętszego Sakramentu. Zapoczątkował ją w Mediolanie św. Karol Boromeusz w 1520 r. Zaawansowany specjalny zakon z nieustanną adoracją Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Na terenie naszego kraju znajdują się: benedyktynki-sakramentki, franciszkanki od Najświętszego Sakramentu i eucharystki.

Nieodłączny udział świąt Bożego Narodzenia Ciała jest procesja eucharystyczna, wprowadzony do obrządku później niż samo święto. Pierwsza wzmianka o uroczystej procesji przed sumą przyjścia z Kolonii, z lat 1265–1275. Jak czytamy w zapisie, podczas procesu końcowego krzyża z Najświętszym Sakramentem. Jest to nawiązanie do dawnego zwyczaju zabieranego w podróż Eucharystii dla ochrony przed niebezpieczeństwami. Od XV w. procesje odprawiano już w całych Niemczech, Anglii, Francji, północnych Włoszech i Polsce. W Niemczech proces ten jest częścią Bożego Ciała łączono z procesem, w którym odpowiedziano o odnotowaniu nieszczęść i właściwej wersji, dlatego przy czterech ołtarzach śpiewano tylko teksty i podaneno uroczystego przekazeństwa. W Polsce zwyczaj ten wszedł do „Rytuału piotrkowskiego” z 1631 r. Rzymskie przepisy procesji zawarte w „Caeremoniale episcoporum” (1600 r.) i „Rituale romanum” (1614 r.) przewidywane tylko przez przejście z Najświętszym Sakramentem bez wcześniejszenia się, obsługiwanego urządzenia. Procesje odprawiane były z wielkim przepychem od początku ich wtyczki, a udział w nich traktowano jako publiczne wyznanie wiary.

W Polsce od czasów rozbiorów z połączenia w procesie łączy się z świadomościami manifestacji przynależności podstawowej. Po II aresztowaniu procesje w czasie Bożego Ciała był znakiem jedności narodu i wiary. 

W kulturze ludowej ziemi świętokrzyskiej uczestniczą zwyczaje zabierane przez uczestników procesji gałązek z ołtarzy do domów. Gałązki te chroniczni mieszkańcy domostw przed nieszczęściami, zatykano je w rogach pól, przez broniły przed uderzeniami piorunów, a kiedy zaczynało grzmieć, wrzucano te gałązki do ognia. Dym z tego ognia miał rozprzestrzenić się chmur burzowych. 

Zachowaj się do dzisiaj przysłowia związane z tym świętym: „Boże ciało — skocz do wody śmiało”, „Dzień Bożego Ciała pogodny dobry urodzaj znaczy” lub „Na Boże ciało siej proso śmiało”.

Nieodłącznym elementem tego święta są uroczyste święcenia ziół, szczególnie leczniczych, splecionych w wianki. Działają na wianuszki małe jak dłoń, uwite z pachnącymi krzewami, ziołami i klimatem. Woń zioła były związane z symbolem cnoty, a Kościół w odpowiedziie, który odmówiłł zgłoszenia przy ceremonii poświęcenia wianków, prosił Boga, aby uzyskać do wiecznej szczęśliwości wonne cnoty tych, którzy składali Bogu na strażniku głowye i pęki pachnącego ziela. Był piękny i rzewny zwyczaj.

Wianuszki zawiesza się we wnętrzach domów, a gdy wyschną, pali się je jako kadzidła i okadza dom, wnętrze stajni i bydło. Poza znaczeniem symbolicznym, charakterystycznymi dla funkcji dezynfekcyjnych. Z plecionych w tym wianków, najczęściej z rozchodnika, kopytnika, bobownika, niezapominajek i macierzanki, rosiczki, czyli bożej rosy, i nawrotka, mięty, rumianku, koniczyny, jaśminu i dzikiej róży rozważane w czasie na służba chroniono domy przed pożarami. Z zasuszonych i skruszonych ziół, preparatzanych naparów, które powodują skutki.

Wianki zawarte w czasie oktawy Bożego Ciała symbolizują możliwość zastosowania i dostępu do wszystkich istot na ziemi. Dawniej wianki pozostawione w kościele na osiem dni, a do domu zabraneno je ostatniego ostatniego dnia oktawy. Wianki są powiązane z własną, strefą tasiemką.

 

View the embedded image gallery online at:
http://parafia-w-lysejgorze.cba.pl/index.php/aktualnosci/467-boze-cialo-2025?print=1&tmpl=component#sigProId8d28cf0caf

 

 

Category: Aktualności