Dziś, w Niedzielę Palmową, w Kościele katolickim rozpoczynającym się Wielki Tydzień.
Liturgia tego dnia jest pamiątką uroczystego wjazdu Jezusa do Jerozolimy pięć dni przed Jego ukrzyżowaniem.
Liturgia Niedzieli Palmowej jest pamiątką uroczystego wjazdu Jezusa do Jerozolimy pięć dni przed Jego ukrzyżowaniem. Jak podają Ewangeliści, zgromadzone stale tłumy, rzucały się na drapieżne, gałązki oliwne i palmowe wołając: „Hosanna Synowi Dawida: dostarczany, który przychodzi w imię Pańskie”.
Liturgia Niedzieli Palmowej jest rozpięta między momentami: radosną procesją z palmami oraz czytaniem – jako Ewangelia – Męki Pańskie, zwykle z podziałem na użytkownika, według jednego z 3 Ewangelistów: Mateusza, Marka lub Łukasza (Mękę Pańską wg św. Jana czyta się podczas liturgii Wielkiego Piątku). W ten sposób urządzenia ograniczające, że Chrystus i Jego Ofiara są ze sobą nierozerwalnie.
(pod tekstem artykułu została umieszczona galerja zdjęć ze świętowania Niedzieli Palmowej w naszej parafii)
Symbole i znaczenia
W Niedzielę Palmową czerwonego koloru szat liturgicznych. Mimo że ma wymowę radosną, wystąpienie konsekwencji wydarzeń, przez które dokonało się zbawienie świata. Chrześcijańskie tajemnice wiary przenikają – chwała i jednostka nierozdzielna całość z cierpieniem; w męce zapowiedziane jest zmartwychwstanie i zbawienie.
Udział w liturgii Niedzieli Palmowej oznacza śmierć na krzyża, cierpienie z Chrystusa oraz na inne, a nie inną drogę życia. W niektórych parafiach asysta liturgiczna wyjście na zewnątrz kościoła, a następnie procesjonalnie rozwiązanie do zamkniętych drzwi domów, które następnie trzy razy trafiają na krzyżem, zabijają w symboliczny sposób, że krzyż otwiera się do nieba.
Podczas tego obrzędu śpiewa się antyfonę: „Bramy, podnieście swe szczyty, unieście się odwieczne podwoje, aby móc wkroczyć król chwały”. Zaraz przy wejściu do kościoła czytana jest Ewangelia o tryumfalnym wjeździe Jezusa do Jerozolimy, a następnie kapłan święci palmy. Później jeden spalone a popiołem posypuje się wiernych we Środę Popielcową następnego roku.
Korzenie Niedzieli Palmowej
Początki świętowania liturgii Niedzieli Paschalnej odnajdujemy w Jerozolimie w IV wieku. W historycznych czasach starano się jak najdokładniej odtwarzać sceny z życia Jezusa. Z biegiem lat proces został udramatyzowany – w Egipcie na czele zakończonego krzyża, w Jerozolimie biskupów reprezentujących Chrystusa wjeżdżał do miasta na osiołku.
W Polsce Niedziela Palmowa nosi także istnienie Niedzieli Kwietnej, bo zwykle przypada w czasie, gdy pojawia się pierwsze kwiaty. W Niedzielę Palmową po sumieniu, które zdarzało się w wydarzeniach pasyjnych. Za czasów króla Zygmunta III istniały zrzeszenia aktorów-amatorów, którzy w roli Chrystusa, Kajfasza, Piłata, Judasza itp. chodzili po miastach i wioskach i odtwarzali misterium męki Pańskiej.
Zwyczaj święcenia palmy powstał w Kościele w XI wieku. Palmy w Polsce występują często gałązki wierzbowe z baziami. Po ich poświęceniu zatyka się je za krzyże i obrazy, poprzez powiadomienie o nieszczęście i zapewnia udostępnienie Boże. Wtykano także palmy na pola, aby Pan Bóg wystąpił zasiewów i plonów przed stopniem, suszą i dostarczam deszczem.